Vandaag een wat rustiger dagje, met de Hoodoos in het vooruitzicht. Dicht bij Page en de wandelingen er naartoe zijn op papier eitjes voor “profi’s” als wij. Kijken hoe onze royale Amerikaanse versie van de Toyota Rav4 4x4 het er vanaf brengt, want we krijgen vandaag bijna 20 kilometer “dirtroad” (zand/kiezel/rotsweg) voor de kiezen. Vandaag zien we voor het eerst een sticker in onze huurauto dat we eigenlijk geen dirtroad met onze terreinwagen mogen betreden. Merkwaardig want deze vierwiel aangedreven Toyota lijkt er voor gemaakt, met naast de vierwielaandrijving zelfs een lage gearing en een vierwiel-block voor alle versnellingen. De uitdaging lonkt! Wij op weg naar de Wahweap Hoodoos.
De Toyo gedraagt zich voorbeeldig en probleemloos komen we aan bij de plaats van bestemming. Toegegeven dat ik vandaag wel even aan Esmée vroeg wie deze trip langs weliswaar legale, maar officieel afgeraden, route al gevolgd hadden - veel dirt soms weinig road – met steile hellinkjes en hier en daar flinke gaten in de weg. Of het antwoord echt bemoedigend is laten we hier in het midden. Maar zoals gezegd, Toyota bouwt niet voor niets auto’s die het in iedere test prima doen, dus ook in deze test slaagt het merk met vlag en wimpel. Tomtom helpt, want die kent alle wegen, ook die officieel niet bestaan en zo komen we bij de “wash” (droge rivierbedding) die ons bij de Hoodoos brengt. De routebeschrijving van eerdere reizigers (bedankt !) helpt en binnen no-time hebben we de eerste Hoodoos in het zicht. Fascinerend om te zien hoe blokken rode rots balanceren op zachte witte kalksteen die langzaam door de elementen verder wordt aangetast. Van sommige Hoodoos weten we al dat ze hun “top” hebben verloren. Iedere Hoodoo is anders en iedere Hoodoo is fascinerend, hoog of laag, smal of breed, alleen of in een groep, het blijft een spectaculair gezicht deze – soms tegen alle wetten van de natuur in – balancerende rotsen. Na de eerste groepen van de Wahweap Hoodoos tijden we terug naar de 89 en bezoeken we ook nog even Toadstool Hoodoo. We hebben wel gezien dat de temperatuur ruim boven de 100 graden Fahrenheid is, maar we hebben niet echt ingeschat wat deze temperatuur doet met twee Hollanders die net uit de 20 gradenzone in Holland komen. Gelukkig hebben we veel water bij ons, want zelf dit kleine klimmetje kost veel energie en zweet. De Toadstool Hoodoo is wel een bijzondere bezienswaardigheid in een bijzonder decor (grijze, witte en rode rots – afgewisseld met rood, wit en donker zand) met hier en daar Hoodoos, die soms een beetje kunstmatig aandoen, maar ongetwijfeld authentiek zullen zijn. Ik merk dat ik meer aandacht heb voor de schaduwplekken dan voor al het moois dat we vandaag aanschouwen; een Hollandse jongen is niet helemaal ingesteld op 40+ graden. De trip naar de Hoodoo-forest laten we vandaag –spijtig genoeg- voor wat het is.
Als we over ons gezicht wrijven hebben we de opgedroogde zoutkorreltjes op ons hand.
We eindigen vandaag ons programma relatief vroeg (drie uur; einde oefening wat betreft de wandelingen in de zon) om even later verkoeling te zoeken bij het zwembad. Op het boodschappenlijstje komt voor het eerst “bier” voor. Vanavond nog even studeren op de Wave, maar ik denk dat het vandaag – met het oog op vroeg opstaan morgenochtend - weer vroeg slapen wordt.
Gerard en Gonny: ook dit was weer een onvergetelijke ervaring, dus als je nog iets in het reisschema van jullie kunt schuiven,..We hebben nog even contact over wanneer wij in Vegas zijn. We leven bij de dag en augustus klinkt nog zo ver ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten