zaterdag 28 juli 2007

Vrijdag 27 juli Tropic – Cotton Wood Canyon Road – Old Paria Movie set – Kanab 183,2 km

Bed and Breakfast heeft zo zijn leuke kanten. Na de koffie met cake en ijs aan het eind van de vorige dag beginnen we nu met een stevig Country breakfast van onze gastvrouw Netty en haar man Wally. Uiteraard hoort bij een ontbijt bij de Bullberry Inn, eigengemaakte “bullberry marmelade”. Daarna kunnen we op weg. Nog even tanken in Canonville en advies inwinnen bij het visitor centre. De dame die er werkt weet niet of de route begaanbaar is, dus het simpele advies is, rijdt zover je het vertrouwd en als je dat niet doet, dan keer je terug. Het begin van de route gaat redelijk makkelijk al moeten we wel even door dry wash, die deze keer niet droog staat. Even twijfelen over de begaanbaarheid van de route, maar we zien al snel een kleine omleiding die het makkelijker maakt door het water te rijden zonder gelijk tot de portieren onder water te staan. Hier en daar is wel merkbaar dat het geregend heeft – sommige zijkantjes van de weg zijn weggezakt en soms vertoont het wegdek sporen van waterschade – maar over het algemeen is de weg goed.

Image Hosted by ImageShack.us Grosvernor Arch

We stoppen even bij de Grosvernor Arch en daar blijkt de weg van de parkeerplaats naar de Arch zelfs toegankelijk voor rolstoelers; bij Amerikanen blijf je je af en toe wel verbazen.
Bij het verder rijden over de route blijkt dat de meeste reizigers de weg in omgekeerde richting nemen en hun aanwijzingen voor interessante en/of mooie bezienswaardigheden vanuit die richting te beschrijven. Wij missen daardoor enkele mooie punten die we wel hadden willen zien. Zo zien we Yellow Rock pas in onze achteruitkijkspiegels als we er al lang en breed voorbij zijn. De toegangsweg moeten we al kilometers geleden hebben gepasseerd; wij hebben hem niet opgemerkt.
Als we meer richting snelweg 89 komen worden we een paar maal aangehouden door tegenliggers die ons vragen of ze tot Canonville kunnen doorrijden. Ze hebben gehoord van de rangers dat de weg niet toegankelijk was door de regen die in het noorden was gevallen. We kunnen de reizigers geruststellen, de route is tot Canonville bereidbaar. Eenmaal op de 89 besluiten we nog een keer te gaan kijken bij de Toadstool Hoodoo. Achter Toadstool is nog een groep hoodoos waar we de vorige keer door de warmte niet zijn wezen kijken. Je moest er wel even een klein ommetje voor maken in noordwestelijke richting. Daar blijken inderdaad nog wat hoodoos te staan. Omdat het zonnetje fel schijnt in een overwegend wit landschap is het maar de vraag of ze straks op de foto’s enigszins zichtbaar zullen zijn; we zien wel.
Daarna besluiten we een halve mijl door te rijden naar de Long Neck Hoodoo. Bij het tegenoverliggende ranger station lijkt de ranger niet te begrijpen wat ik bedoel; ja, er zijn overal hoodoos in de omgeving. Na enig aandringen wil hij wel bevestigen dat er aan de overkant van de weg ook wat staan, maar een kaartje heeft hij niet. Dan maar op pad aan de hand van het kaartje van een eerdere toerist. We lopen door een gebied waar duidelijk weinig mensen komen en uiteindelijk bereiken we wel een hoodoo, maar of dit nou Long Neck is?

Image Hosted by ImageShack.us Long Neck Hoodoo

In de hitte van de middag – na een koele dag rondom Bryce vinden we boven de 90 graden toch weer warm – sjokken we enigszins teleurgesteld terug naar de parkeerplaats. Op naar het oude Paria movie dorp. Ook dat blijkt een teleurstelling. Vorig jaar hebben vandalen de overgebleven houten huisjes van een filmset in de hens gezet te hebben; er is niets van over. Het landschap is prachtig met veelkleurige bergen, maar een movieset moet toch enigszins herkenbaar zijn door het decor en de facades, maar er is niets van over. Of het er ooit nog komt, ook de Amerikanen weten het niet.
Onderweg naar de eindbestemming van vandaag rijden we door enkele typische Amerikaanse buien. In korte tijd valt er veel water en we weten inmiddels dat deze buiten veel wateroverlast zullen veroorzaken in de riviertjes onder aan de berg waarop we rijden. Als we in Kanab aankomen is het weer droog en na de boodschappen (eindelijk weer een echte supermarkt) en een goed diner valt ook hier weer vroeg de duisternis over het Amerikaanse landschap.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Jos en Esmee,

Vandaag na weer een stuk pelgrimspad van 20km gelopen te hebben in de omgeving van Weert, toch nog even naar jullie berichten uit de States gekeken.
Als ik dit zo zie dan denk ik dat je niet uitgepraat komt van al die dingen die jullie gezien en meegemaakt hebben.Groetjes Piet

Anoniem zei

Hoi Esmée en Jos,
Net weer bijgelezen op jullie weblog. Grappig dat jullie nu net naar Nevada gaan. Wat een spannend verhaal over Peekaboo canyon! Dat jullie dat gedurfd hebben. Lower Calfcreek Fall zouden wij vandaag gaan doen, maar hadden we door de Burr Trail eigenlijk geen tijd voor. Misschien dat we deze onderweg naar Page nog gaan doen.
Veel plezier nog!

Karin (Karinita AA)

Anoniem zei

Hoi luitjes,
Wat jammer toch dat jullie af en toe zo'n regen hebben en wat zonde dat e.e.a. soms tegen loopt. Maar ik denk dat we allemaal wel eens zo'n dag hebben. Wij wel tenminste....;-)
Geniet toch maar lekker verder hoor!

Groetjes Marjan