Vandaag belooft weer een mooie dag te worden met twee uitzichtpunten.
Als eerste gaan we richting Horseshoe bend overlook, op nog geen 10 minuten van het hotel verwijderd. Horseshoe bend is één van de spectaculairste hoefijzervormige rivierbochten van de Colorado river in het zuiden van Amerika.
Deze bocht heeft zich gevormd in miljoenen jaren oude lagen van de Navajo Sandstone.
Vanaf de parkeerplaats, die direct aan de 89 ligt, is het 10 minuten lopen naar het uitzichtpunt. Het water is blauwgroen, de wanden grillig en hoog. Met een beetje passen en meten moet het te doen zijn om de bocht, met een groothoeklens, in één keer op de foto te zetten. Alleen zijn we allebei niet van die helden om écht naar de rand toe te lopen. Een Franse dame daarentegen loopt op haar teenslippers naar de rand en neemt plaats,……. Niet iedereen kan een held zijn, dus maken wij de foto’s op enige afstand, maar we krijgen de gehele bocht in een keer op de foto. Tegelijkertijd beseffen we goed dat de grootsheids van deze bocht op een foto nooit zo indrukwekkend kan zijn als in het echt. Het is werkelijk prachtig en een echte aanrader als je toch in de buurt bent of wilt komen.
Daarna zetten we koers naar de Visitor Center van Big Water. Dit center is gebouwd in de vorm van het hart van een versteende boomstam (het is dat het vermeld stond, want wij hadden het niet direct herkend). We worden geholpen door een uiterst vriendelijke man die ons aan de hand van een plattegrond uitlegt hoe we het beste bij Alstrom Point kunnen komen. Geen detail wordt vergeten want zelfs het stoppen voor het stopbord wordt uitgelegd. De conditie van de weg, dat was eigenlijk de enige vraag die we hadden, is vandaag – voor een dirtroad - goed.
We zijn op voorhand toch wat gespannen, want het schijnt volgens de beschrijvingen niet de makkelijkste weg te zijn. Het blijkt alleszins mee te vallen; de weg is niet zo hobbelig als die naar “The Wave” én er staan verschillende wegwijzerbordjes, waar we het bij onze rit naar de Wahweep Hoodoos zonder moesten stellen.
Het uitzicht is werkelijk prachtig; straight cliffs, wittige rotsen (die van dichtbij vooral uitgedroogde modder blijken te zijn) en mooie vergezichten. Bij het passeren van de verschillende washes houden we wat in, maar verder rijdt het op de brede weg goed. Na 17 mijl wordt de weg iets minder, maar nog steeds goed te doen. We komen langs het bord “ Alstrom point 5 miles”, en weten dat het echte punt dan nog 7 mijl is.
Het volgende stuk is wel wat meer oppassen; grotere brokken steen, maar vooral de vlak voor de auto overstekende hazen maken het spannender. Iedere keer als zo’n stom beest nog net voor de auto wil oversteken schik je je een ongeluk. Gelukkig gaat het steeds goed en rijden wij niet één haas plat. Na zo’n goede 5 kwartier hebben we de 25 mijl erop zitten en zijn we bij het eerste uitzichtpunt. We kijken eens naar elkaar en zien meteen dat we hier hetzelfde over denken; “is dit nou waar we voor gekomen zijn?”. Het is aardig, maar we zijn zo verwend dat we dit maar een gewoon uitzicht zijn gaan vinden. We weten dat het dan nog 2 mijl is naar het échte uitzichtpunt. Maar wel twee mijl over erg slecht terrein.
Na zo’n 100 meter gaat er een kort weggetje steil omhoog en in de weg zit een groot gapend gat. Als dit de weg is moeten wij het voor gezien houden. Enig onderzoek van Jos levert echter een alternatief weggetje op zo’n 50 meter verder aan de rechterkant. Daarna komen we op een plateau van slickrock waarop de weg echt niet herkenbaar is. We rijden op goed geluk (nou ja, via het enige stuk dat nog enigszins begaanbaar is) en komen bij iets uit dat weer gewoon op een weg lijkt, om vervolgens al schuddend op het volgende slickrock-plateau uit te komen. 300 meter voor het échte eindpunt zetten we de auto neer en gaan te voet verder. Aan de bandensporen te zien zijn er meerdere auto’s geweest die echt tot het uiterste puntje doorgereden zijn. De spanning stijgt voor hetgeen wij te zien zullen krijgen. Maar ook dit uitzichtpunt valt een beetje tegen. Het is wel mooi, maar zeker niet spectaculair (terwijl er veel natuurfotografen speciaal naar dit punt schijnen te komen). Het is redelijk bewolkt, dus mogelijk dat het met wat meer zon anders zou zijn want we kunnen niet ontkennen dat de foto’s die we vooraf gezien hebben erg mooi waren.
We blijven niet zo heel lang voordat we onze weg terug vervolgen. De weg terug maakt de tocht toch weer de moeite waard, vanaf deze kant zien we weer hele andere dingen als op de heenweg. In Big Water drinken we in de shop annex videotheek annex koffieshop een kop koffie waarna we terug gaan naar Page.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten