Maandag 6 augustus Phoenix 91,2 km

En zo is de laatste volle dag van de vakantie aangebroken. Na een rustige start en een goed hotelontbijt in de Comfort Inn gaan we –het lijkt deze laatste week wel een traditie geworden- de shoppingmalls van Phoenix bekijken. Winkels kijken is eigenlijk de perfecte bezigheid voor deze dag. We hebben nog even sms contact met Gonny, Gerard en de kids die momenteel in Los Angeles zijn beland en zich goed vermaken en erg leuke uitstapjes maken. Als we aan het eind van de middag in het hotel aankomen gaan we eerst maar even zwemmen. Voor Phoenix begrippen is het niet zulk goed weer: 90 graden Fahrenheid en bewolking. Wij vinden het echter wel best zo. Na het eten begint de grote klus: inpakken. Qua gewicht zal het allemaal geen probleem zijn, we mogen 128 kg! meenemen, maar om het allemaal een beetje fatsoenlijk in koffers te krijgen is toch wat passen en meten. Maar het lukt.
De afvalstapel groeit: naast vele folders, informatieboekjes ook nog van alles dat niet mee kan: een fles cola, toetjes, halve tray met flesjes water, een fles wasmiddel en appels. De bananen zijn we opeens “kwijt”. Geen van beide hebben we ze al weggegooid of ingepakt. Ben benieuwd waar we die thuis –natuurlijk helemaal geplet- terug gaan vinden. Ook met de benzine zijn we wat royaal geweest want we hebben nog ruim een halve tank over, terwijl we hem leeg in mogen leveren.
Morgen kunnen we rustig van start gaan want we vliegen pas om 14.00 uur local time(23.00 uur in Nederland), hebben dan een vlucht van drie uur naar Mineapolis om, met een korte stop in de lounge, daarna in 8 uur naar Amsterdam te vliegen.
Thuis zal weer snel het gewone leven beginnen met poezen en (voor Esmée) donderdag al weer werken. Maar de herinnering aan deze vakantie zal door de vele foto’s en de weblog voor ons levendig blijven. Op een later moment zullen we hier nog onze “terugblik” geven.

Zondag 5 augustus Flagstaff- Sedona- Phoenix 207,52 km

Als we vandaag uitchecken vraagt onze tijdelijke buurvrouw wat wij voor onze kamer hebben betaald. Zij zijn ’s nachts aangekomen en blijken $ 145,- voor hun kamer te hebben betaald. Inmiddels hebben ze ontdekt dat logés stukken minder hebben betaald en ze voelen zich opgelicht. Wij kunnen ons er iets bij voorstellen, want wij betaalden $ 72,- en dat vonden wij al aan de prijzige kant voor een motel zonder ijsmachine, en met een gesloten pool, maar wij dachten dat het door het weekend kwam. Nu blijkt dus dat hoteleigenaren er soms en potje van maken als gasten midden in de nacht onderdak zoeken. Wij maken er een rustig dagje van, ook al omdat Esmée gisteren en vandaag een beetje ziek is; voedselvergiftiging, een virusje of een griepje, we weten het niet, maar we doen het wel wat rustiger aan. Bovendien zijn we op weg naar Phoenix waar we ons gaan voorbreiden op de terugreis. Onderweg is een van de vele indianensouvenirs verkooppunten, waar we toch even stoppen en waar Esmée een mooi zilveren hangertje vindt met de beeltenis van een hagedis, met aan de ene kant een rode inleg van koraal en aan de andere kant een een blauwe inleg van turkoois. We stoppen onderweg ook in Sedona, een echt toeristendorp, met het ene winkeltje naast het andere en allemaal met dezelfde toeristenspullen. Na een uurtje rondwandelen hebben wij het wel gezien en rijden door naar Phoenix, omdat Esmée zich echt niet lekker voelt kiezen we voor de snelweg en laten de Apache Trail voor wat het is.



In Phoenix leggen we onze laatste overnachtingen vast en slepen al onze spullen uit de auto morgen alles te reorganiseren tot hanteerbare bagage die mee kan in het vliegtuig. Dat wordt vast nog een hele klus, maar daar hebben we dan ook een heel dag voor.
Inmiddels beginnen we ook behoefte te krijgen om weer thuis te zijn; iedere nacht een ander bedje doet je verlangen naar je eigen bedje.

Zaterdag 4 augustus Laughlin – Route 66 – Sunset Crater Vulcano – Flagstaff 387,5 km

We rijden vandaag Arizona weer binnen om langzaam richting onze eindbestemming te gaan. We hebben de kans om een stuk op de legendarische Route 66 te rijden. Dat doen we onmiddellijk en bij Kingman draaien we deze weg op. Het stadje Kingman heeft er veel aan gedaan om de sfeer van de jaren 50 langs de route in ere te houden, maar als je eenmaal buiten dit stadje bent, blijft er van het roemruchte verleden van deze route weinig over. Het is een soms wat troosteloze weg met twee rijbanen, die nauwelijks een dorp of stadje onderweg aandoet. We vragen ons af hoe het toch komt dat veel motorrijders deze route zien als “de” route om met de motor af te leggen. Onderweg komen we twee dorpjes tegen dat iets van het legendarische verleden van Route 66 heeft bewaard, Hackberry en Seligman. In Hackberry heeft een vrolijke ondernemer een souvenirshop volgestouwd met de meest uiteenlopende memorabilia, variërend van foto’s van filmsterren en Elvis (het moet een enorme Elvis-fan zijn) tot nummerplaten van auto’s aan het plafond en een verzameling van verroeste auto’s en ouderwetse benzinepompen buiten. Seligman blijkt een stadje dat met veel hotels voor “bikers” een graantje meepikt van de populariteit van Route 66. Wij nemen vanaf Seligman de snelweg naar Flagstaff. In Flagstaff checken we in bij de Best Value Inn en daarna gaan we op weg naar de Sunset Crater Vulcano National Monument. In dit park is niet zo heel veel te zien. Er ligt de Askegel van een rond 1800 uitgebarsten vulkaan, die je helaas alleen van en afstandje kunt bekijken. Er liggen twee trailtjes omheen waarvan er een opnieuw geconstrueerd wordt en dus niet toegankelijk is. Rondom de vulkaan liggen enkele basaltvelden waarvan een deel erbij ligt in mooie plakjes en een ander deel vooral ruige asfaltblokken zijn. Jammer dat het weer wat donker is geworden – het heeft vandaag onderweg al wat geregend – en dat het zonnetje er niet is anders moet dit een mooi punt zijn bij zonsondergang. Nu valt de duisternis vroeg in en geeft ons dat de gelegenheid om ons verslag wat bij te werken.

Vrijdag 3 Augustus Las Vegas – Cathedral Valley – Primm – Laughlin 354,2

Vandaag verlaten wij Las Vegas weer nadat we contact hebben gehad met het thuisfront. Met moeder is alles ok en ze gaat vandaag weer uit het ziekenhuis naar zus Linda. We zijn vroeg uit bed gegaan want tussen 06.30 en 07.00 uur is het tijd voor het maandelijkse wegen bij de Weight Watchers. Gezien het feit dat de supersmalle Spookycanyon nog toegankelijk was, weten we dat het wel goed zit en de weegschaal bevestigt dat.
Voor vanochtend staat eigenlijk het Valley of the Fire op het programma. Een statepark waar we al veel over gehoord en gelezen hebben en wat we graag willen zien, het is een eindje terug richting Mesquite. Maar we hebben ook gelezen over het onbekende Cathedral Valley. Cathedral Valley is een canyon waarin de dochter van een grootgrondbezitter in alle hoeken, gaten en nisjes een hele collectie Christus- en andere heiligenbeelden heeft neergezet. We besluiten voor het laatste te kiezen en rijden richting de Death Valley. Het is een weinig indrukwekkende weg. Als we bijna bij de canyon zijn blijkt er een bord (de wegwijzer ?) gesloopt te zijn. Een vreemd voorgevoel bekruipt ons. En ja hoor, bij de canyon aangekomen zien we één groot beeld zonder hoofd en verder vele lege nisjes.



De dochter is er óf met al haar bezittingen vandoor gegaan, of de boel is geplunderd. Jammer, want het moet echt indrukwekkend geweest zijn. We keren dus maar weer om. De weg voert terug naar Las Vegas en na 175 kilometer vandaag gereden te hebben zijn we weer terug bij ons beginpunt van vandaag; de strip. We besluiten dan maar om via de Primm-outlet op de grens van Arizona en Nevada te rijden. Deze hebben we nog niet gezien en een shopfanaat als Jos wil die natuurlijk zien. Daarna stellen we het einddoel van vandaag bij van Kingman naar Laughlin/ Bullhead City. We pakken nét een puntje van Californië mee. Vooral de weg tussen Surchlight en Laughlin is erg mooi en goed voor wat fotostops. Laughlin blijkt het zoveelste casionodorp te zijn, als is deze, zo aan de Coloradoriver, wel gezellig. De hoteleigenaar van de Pioneer vraagt het dubbele voor een kamer dan zijn collegae in Las Vegas. Afijn, het is zaterdagavond en we hebben geen zin om verder te zoeken. (hoewel, veel zoeken zou er in dit dorp niet bij zijn: je struikelt over de casino-hotels). De kamer is wat oubollig maar de plek, het zwembad met muziek etc zijn prima. We halen nog wat boodschappen in Bullhead City, wat meteen in een andere staat is. Nog een snelle hap bij de Taco Bell en dan hup het zwembad in.



’s Avonds nog wat door het dorp, langs de rivier en door de casino’s gelopen maar we merken dat we inmiddels erg casinomoe zijn geworden. Het wordt weer tijd om Nevada te verlaten en richting Phoenix te gaan.

Donderdag 2 augustus Las Vegas 70.4 km

We beginnen vandaag bij Treasure Island, even foto’s bij daglicht maken en daarna naar Mirage, waar volgens de toeristengids de tijgers van Siegfried & Roy 2x per dag gratis te bezichtigen zijn, evenals een tank vol met haaien. De tijgers zijn onderdeel geworden van een mini Zoo met een entree van $ 14,- per persoon. Dat vinden we toch echt iets te veel van het goede om een paar tijgers te kunnen zien – als echte Hollanders redeneren we dat je voor dat bedrag een hele dag in Artis of Blijdorp kunt doorbrengen – dus voor alleen een paar tijgertjes is het ons wat te machtig. Het vinden van de haaien valt niet mee. Ze blijken tijdelijk verhuisd te zijn omdat hun tank achter de foyer gerenoveerd moet worden. We nemen vervolgens het treintje van Mirage naar Treasure Island en zijn dus terug bij ons beginpunt. We lunchen even bij Circus Circus en als we weer buiten komen blijkt dat het tijdens de lunch even geregend heeft; wij hebben er niets van gemerkt. We gaan op bezoek bij Wynns, waar tegenwoordig iedereen met teveel geld het hier komt uitgeven.



Indrukwekkende entree met veel bloemen en bloemstukken die als grote planeten boven je hoofd hangen. Een mooie binnentuin met een indrukwekkend waterpartij, maar we mogen niet op het terras omdat dit eerst droog gemaakt moet worden; stel je voor dat iemand uitglijdt en vervolgens een proces aanspant wegens nalatigheid!
Dus gaan we door naar het Venetian, waar ze een kanaal binnen hebben gemaakt tussen winkeltjes die je aan Venetië moeten doen denken. In het kanaal varen natuurlijk gondels en als je zin hebt wordt je even rondgevaren door een zingende gondelier.



We verhuizen even naar de andere kant van de Strip en zijn benieuwd naar het surfstrand bij Mandela Bay. Groot hotel met heel veel mensen, vooral omdat er net een congres is voor managers. Honderden managers lopen rond met een grote identificatieplaat rond hun nek, waarop bovendien in verschillende kleuren buttons staat aangegeven hoeveel ze dit jaar al voor het bedrijf hebben omgezet, sommigen hebben al miljoenen omgezet! Zo blijkt het congres niet alleen informatieve waarde te hebben over een onderwerp, je kunt aan je buurman of buurvrouw zien hoe goed ze het hebben gedaan voor het bedrijf.
’s Avonds maken we nog een rondje door de outlet mall waar we nog wat parfum en blousjes vinden.
We hebben geen zin meer om nog een keer de wandeling naar Treasure Island te maken. De piratenshow laten we dus aan ons voorbij gaan.

Woensdag 1 augustus Las Vegas

In Las Vegas hoor je wakker te worden met een stralende zon die de hele stad en alle toeristen de hele dag zal roosteren, maar de dag begint met regen. En niet zo maar een buitje, dit is een flinke bui die behoorlijk lang aanhoudt. We willen toch iets van Las Vegas zien, dus besluiten we als echte
Amerikanen de auto te nemen en die in de parkeergarage van een hotel 800 meter verderop te zetten. Daarna is het gewoon een kwestie van het ene naar het andere hotel te lopen. We bezoeken verschillende hotels en ondertussen stop het met regenen en droogt Las Vegas snel weer op. We bezoeken vandaag het Bellagio, Ceasars Palace en Flamingo. Bij Flamingo willen we natuurlijk de tuin zien met de flamingo’s en de andere exotische dieren, maar door de regen komt daar niet veel van terecht, alleen wat flamingo’s staan wat mistroostig op een eilandje in de vijver.
Bij Bellagio zijn het vooral de glazen bloemsculpturen en de vele vazen met verse bloemen die je overal ziet die veel indruk wekken, in het Ceasar zijn het de kopieën van klassieke beelden van o.a. Michelangelo, Modigliani en Donatello. In beide hotels zijn de winkels ook indrukwekkend. Bij de meeste moet je een dikke portemonnee hebben om er te kunnen kopen, maar het is een fraai zicht om alle winkels te zien. Vooral die bij het Ceasar zijn prachtig omdat ze gebouwd zijn alsof je
in een Romeinse winkelstraat wandelt die langzaam overgaat van dag naar nacht (het plafond verandert van lichtblauw met wolkjes naar donkerblauw met sterren). We lunchen vandaag bij Ceasar omdat we van Gonny en Gerard begrepen hebben dat dit een aanrader is en we zijn het van harte met hen eens. We wandelen ook nog even door New York, waar een deel van de inrichting een nabootsing is van jaren 50 bezienswaardigheden, steken de straat over naar Excallibur, waar alles in het teken staat van Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel. We wandelen langs tropicana waar we later het museum willen bezoeken, door de MGM (even de leeuwen op de foto zetten) en terug naar het hotel.
Maar Vegas bekijk je natuurlijk het best bij avond en ’s avonds gaan wij op fototocht. Eerst naar Treasure Island, waar een piratenshow zal worden opgevoerd, maar als alle mensen zijn samengedromd voor het schouwspel, krijgen we de mededeling dat de show helaas wordt afgeblazen vanwege de wind. Wij zijn ons niet van enige wind bewust, maar het festijn gaat mooi niet door. Dan maar naar de vulkaanuitbarsting bij de Mirage, maar daar moeten we veel te lang wachten en dus wandelen we door.



De fonteinen bij het Bellagio zorgen ieder kwartier voor een show op muziek en ook deze keer ziet het er weer gelikt uit. Op weg naar huis wandelen we door Bally’s. Een dagje slenteren maakt moe, dus nog even gokken bij de buren en dan naar bed.

Dinsdag 31 juli Las Vegas 72 km

Vandaag staat er wederom een relaxte dag op het programma. We willen wat shoppen in de andere outlet mall en beginnen met de bezichtiging van wat hotels. Maar eerst checken we de mail: terwijl wij lagen te slapen is mijn moeder naar Vlissingen gebracht en Jos heeft het binnen no-time voor elkaar gekregen om haar zelf te spreken. De situatie is stabiel, tot het weekend moet ze zeker in het ziekenhuis blijven en zus Sharon is op dit moment gelukkig in de gelegenheid om haar in het ziekenhuis te bezoeken en wat zaken als kleding etc voor haar te regelen.
We gaan met een gerust gevoel op weg naar de outlet.


Voor we wegrijden zien we op de parkeerplaats bij ons hotel deze Hummer stretched limo, even een fotootje voor Joost

Eerst willen we nog even wat halen bij de Wal*mart, maar onderweg valt de navigatie weg. We hebben meteen een groot deel van Las Vegas gezien. En wat we zagen was echt de andere kant, want iedere boom of bankje heeft zijn eigen zwerver. We zien een Danny’s en besluiten eerst maar eens te gaan ontbijten. Tegen over de Danny’s zien we de 0.99 store, waar we even binnen lopen en ons ogen uit kijken. Niets is in deze winkel duurder dan 99 dollarcent. Nu kennen we wel de dollar-store, maar dit is veel en veel groter. Het lijkt het meest op een complete Aldi-supermarkt (diepvries, groenten, cereals, afwasmiddel) in combinatie met Action (drogisterij artikelen, speelgoed, vlaggen). Uiteindelijk komen we aan bij de Wal*mart waar we nog wat t-shirtjes inslaan. Ook bij de outlet die we vervolgens bezoeken vinden we leuke dingen.



Van het hotels bezoeken is deze middag niets meer gekomen. We gaan terug naar het hotel en besluiten maar weer even het washok op te zoeken en de koffers te vullen met schone kleding. ’s Avonds belanden we na vele omzwervingen in een Thais restaurantje.
En zo komt er een einde aan deze dag. Een toch wel bijzondere dag omdat het de laatste dag is dat het St. Willibrord College bestaat en morgen bij het ontwaken zal Jos rector zijn van het Ostrea Lyceum.

Maandag 30 juli Mesquite – Las Vegas 155,8 km

We eten uitgebreid en lekker van het ontbijtbuffet van het hotel, waarna we onze weg naar Las Vegas beginnen. We hebben nog geen hotel gereserveerd en omdat we niet weten hoe druk het daar is besluiten we vandaag niet naar de Valley of de Fire state park te gaan, maar dat van uit Las Vegas te bezoeken, en nu door te rijden. Rond half 2 zijn we in Las Vegas en vinden een prima hotel met zwembad, internet én casino net achter Paris. Na twee dagen geen internet in Mesquite te hebben gehad checken we nu maar weer de mail. Hier lezen we tot ons schrik dat Esmée haar moeder een hartaanval gehad heeft en inmiddels per ambulance naar het UZ Antwerpen vervoerd was. We zijn blij dat we voor vier dagen in het hotel geboekt hebben: dat geeft dan toch wat rust en we hebben hier ook per telefoon goed bereik (wet hebben vanaf de dag van aankomst tot Mesquite helemaal geen bereik gehad). Bellen naar het ziekenhuis kan even niet gezien het tijdsverschil, maar een paar mailtjes heen en weer met Linda die nog wakker is, geeft ook wat informatie. Hoe vreemd het ook voelt besluiten we nu toch maar “iets” te gaan doen en brengen een bezoekje aan een van de twee outlet malls van Las Vegas. Daarna even naar het hotel terug en op naar het Circus Circus hotel voor de meeting met de familie Ketel. We hebben ons iets op de afstand verkeken, het Circus Circus hotel ligt echt helemaal aan het einde van de strip, waardoor we zelfs na stevig doorstappen te laat komen. In onze haast nemen we de trap naar boven en staan dus midden in de Circus tent tussen de ballenkramen en jengelende kinderen. Hebben we dit deel ook meteen gezien.



Weer beneden aangekomen staan Gerard, Gonny, Joost een Eva al te wachten. Ze zien door hun fietstochtje over de Golden Gate Bridge en een bezoekje aan Death Valley mooi rood gekleurd.
We worden getrakteerd op het buffet van Circus Circus, maar we kletsen zo veel dat we nauwelijks weten wat we onderhand hebben gegeten. Achilles, de W.W, hun tripjes, onze tripjes en hun komende bezoek aan de Grand Canyon inclusief helikoptervlucht en skywalk worden uitvoerig besproken. Na een foto (helaas met telefoon omdat we de camera waren vergeten) en een wandeling over de strip nemen we afscheid en vervolgen we allemaal weer ons weg.
In het hotel aangekomen kunnen we naar moeders in België bellen, waar het inmiddels ochtend is geworden. De operatie is goed verlopen en later die dag zal ze in principe naar het ziekenhuis van Vlissingen vervoerd worden. Goed bericht dus en fijn om haar zelf even gesproken te hebben.