Vandaag staat er een lange dag op het prorgramma. De reis naar Page duurt 6 uur en daar zit dan de tijd die we in Canyon de Chelly en bij de Hopi-indianen in Second Mesa nog niet bij. Ook in dit motel staat er weer WiFi tot ons beschikking, dus we proberen de verschillende routes in mapquest uit. Het blijkt niet uit te maken wat de volgorde precies zal zijn. We besluiten naar Canyon de Chelly te rijden en na het bezoek aan dit park te besluiten of we nog naar de Hopi’s willen.
Bij het afsluiten van mapquest valt ons oog op een (voor ons) nieuw onderdeel van deze site: benzineprijzen. Op deze manier zien we dat in de plaatsen die wij vandaag aandoen een benzineprijs van tussen de $3,30 en $3.45 hele normaal is. We zullen dus voor vertrek nog in Holbrook tanken.
We kletsen nog wat met een Amerikaans echtpaar uit Ihao voordat we echt op weg gaan richting Canyon de Chelly. We gaan via de interstate 40 naar de highway 191 het is een mooie rustige weg, die snel opschiet. Onderweg blijven we ons verbazen hoe er af en toe weer een huisje staat in de middel of nowhere, gevolgd door de stopplaats van de schoolbus. Bij Ganado vinden we het tijd worden voor een ontbijtje, maar hoewel het op de kaart nog een redelijke plaats lijkt, is er geen leuke ontbijtplek te vinden. We belanden bij de Burger King die is ondergebracht bij een benzinepomp. Daarna is het nog een halfuurtje om bij Canyon de Chelly te komen. Een prettig halfuurtje zelfs want de uitzichten op de rotsformaties en canyons zijn prachtig. In de Canyon zijn een paar honderd ruines van prehistorische indianendorpen gevonden. De meeste zijn gebouwd tussen 350 en 1300 na Christus. De oudste gebouwen waren eenvoudige ronde pithouses, half in de grond gebouwd door Anasazi/Indianen. Hieruit ontstonden de Pueblos, grote leefgemeenschappen met gebouwen die rechthoekig aan elkaar gebouwd waren. Later kwamen de Hopi indianen en de Navajo indianen.
Na een korte stop aan het visitor center nemen we de north rim. Via de north rim kan je op verschillende plaatsen in de canyon kijken. Op de bodem van de canyon wonen nog steeds Navajo indianen die er op kleine schaal landbouw bedrijven. Dat is het verhaal, maar er staat niets op het land en wij krijgen de indruk dat ze zich vooral bezig houden met toerisme. Ze vervoeren groepen toeristen op open vrachtauto´s door de canyon. Hoe mooi de canyon er van bovenaf ook uitziet het is natuurlijk nog veel interessanter om beneden in de canyon te zijn. Gelukkig is er één uitkijkplaats (white house trail) waar je in de canyon kunt afdalen. Een wandeling van 2 uur heen en terug staat aan het begin aangegeven, maar binnen een half uurtje staan we al beneden, terwijl we overal ruim de tijd hebben genomen om rond te kijken en foto´s te maken. Onder in de canyon is een ruïne van een kleine nederzetting, met ervoor natuurlijk de gebruikelijke prullariaverkopers. Het is indrukwekkend om van onderaf de steile rotswanden te kunnen bewonderen. Na beneden rondgekeken te hebben wandelen we op het gemak weer omhoog en ook nu kost het nauwelijks meer dan en half uur om terug bij de parkeerplaats te komen. De inschatting van tijd is blijkbaar gebaseerd op wandelaars die minder conditie hebben en die op ieder bankje onderweg moeten uitblazen (Amerikanen van middelbare leeftijd?).
Vandaag merken we dat het veel uitmaakt of je de rode rotsen ziet met of zonder zonlicht. Bij Spider Rock staan de twee rotskolommen bij aankomst vol in de zon. De kleuren zijn prachtig. Maar als we even later dezelfde rotsformatie nogmaals zien met een wolkje voor de zon, is het effect minder indrukwekkend. Al met al is Canyon de Chelly een prachtige plaats om de dag door te brengen. Een aanrader voor ieder die Arizona aandoet.
Maar dan moeten we echt naar Page, nog bijna 300 km, waarvan de navigatie aanduidt dat we er nog vijf uur voor nodig hebben. Uiteindelijk blijken we de reis in 3 uur aan te kunnen, zonder snelheidsovertredingen of roekeloos rijgedrag (zoals de Amerikaanse politie graag pleegt te zeggen). Zelfs de “binnenwegen” op de wegenkaart blijken kaarsrechte asfalt strepen door het landschap, waar je 65 m/p/h mag rijden. Nog niet geheel hersteld van de jetlag boeken we voor vier nachten in het Motel 6 in Page en liggen we toch weer vroeg onder de wol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten