De vorige keer dat we in het Zuid-Westen van de USA waren hebben we Monument Valley niet bezocht. We hadden de foto’s gezien van toeristen die op open trucks door het park werden gereden en dat sprak ons absoluut niet aan. Pas later hoorden we dat je ook op eigen gelegenheid door het park kunt rijden. Dus dit keer moest het ervan komen. Het gebeurde vast niet onder een gelukkig gesternte, want we waren al lang en breed het park voorbij voordat we bedachten dat de eerder aangegeven 4 mijl tot de ingang wel erg lang duurde. Konden we alvast de foto maken die iedereen moet maken als hij 10 km voorbij het park is. Monument Valley moet het vooral hebben van de herkenning die je hebt met beelden van stoere fors omhoog stekende tafelbergen, die je herkent van films en reclames. Alleen daarom al een park waar je toch geweest moet zijn. Desondanks werden wij niet echt warm van het park, maar misschien viel het licht verkeerd of was de temperatuur niet goed, of ontbrak er iets anders dat nodig is om dit spektakel ten volle te kunnen genieten? Door het park loopt een weg langs alle rotsformaties, maar we misten toch de trails. Nu was het naar de overlook of parkeerplaats rijden wat rondkijken en een fotostop en weer verder. Het park kreeg wat meer karakter toen er donkere onweerwolken boven de steenmassa’s verschenen. Later bleek het in de omgeving van het park een klein beetje geregend te hebben; wij hebben daar niets van gemerkt in de Valley.
We vervolgen onze weg naar Mexican Hat waarbij het uitzicht onderweg minstens net zo spectaculair is als in Monument Valley. Na een lunch aan de San Juan River bezoeken we Gooseneck State Park, waar we spectaculaire bochten in de rivier bezichtigen. Waar we Horseshoe Bend nog op de foto kregen, gaat dat hier met drie bochten achter elkaar zeker niet lukken. Onderweg is het landschap bijzonder omdat er heuvelpartijen zijn waar de verschillende soorten aardlagen in diverse kleuren golvend te zien zijn; zou de camera dat ook vastgelegd hebben zoals wij het waarnamen? We zijn benieuwd naar de foto’s.
Daarna de lange weg naar Cortez, een mooi dorp in Colorado, waar we overnachten in het Travellodge hotel voordat we morgen Mesa Verde zullen bezoeken. Onderweg blijkt dat de streek tussen Bluff en Cortez olie bevat, langs de weg zien we talloze ja-knikkers die het zwarte goud omhoog moeten pompen.
In Cortez gaan we – zeer on-Amerikaans – te voet naar de supermarkt die 3 kilometer verder ligt; het is te warm om te gaan hardlopen maar we willen toch wat beweging. Op het parkeerterrein zien we een vee-truck met achterin een lama, een echt Amerikaans beest maar meestal meer naar het zuiden gesignaleerd. Verder staat er een auto met groot achterop de ruit het woord Joseph geschreven. Zullen we wachten tot we de eigenaar de hand kunnen schudden? Toch maar niet gedaan. Na de boodschappen stappen we bij de supermarkt buiten en blijkt dat de duisternis is ingevallen, niet omdat de zon weg is, maar omdat de hemel is verduisterd door donkere wolken. Af en toe voelen we een spettertje; zou het dan toch gaan regenen? Het blijft bij spetters en pas later die avond zal het een kwartiertje regenen. Onderweg naar ons hotel komen we langs een RV-kamp, waar iemand in het donker TV zit te kijken. Niet zomaar een TV, maar een enorme flat-screen zit weggewerkt in de zijkant van de wagen. Onder de zonneluifel zit de eigenaar. We vragen ons nog af hoe die van dichtbij het beeld kan bekijken, want het is eerder afgestemd op mensen zoals wij, die honderd meter verder staan. Het is een raar zicht een grote flat-screen aan zijkant van de camper weggewerkt onder een luik, maar het bewijst maar weer dat niets in Amerika onmogelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten